In gedachte loop ik over een veld met bloemen, de zon schijnt. Ik hou een antenne vast en richt deze omhoog...iets naar rechts...iets naar links...een stukje terug. Toch iets hoger? iets verder?
Adem in. Ontspan je schouders, maak je ogen zacht. Lange, diepe inademing...lange diepe uitademing. Strek je armen boven je hoofd, maak je lang. Adem uit, breng je handen naar beneden, laat ze samen komen voor je borst. Adem in. Lang en zacht. Ontspan je schouders...maak je ogen zacht..teken een glimlach tussen je wenkbrauwen...
Ja! Ik heb 'm! De antenne is goed gericht. Het beeld is scherp. Geen ruis. Geen afleiding. M'n adem heeft m'n lichaam losjes aan één hand vast en m'n geest aan de andere.
'Kom!' Zegt m'n adem glimlachend, 'we gaan samen lekker een stukje wandelen'. Marina